رسول الله (صلى الله عليه و آله ) به درخواست هاى مشروع و قابل انجام همسران خويش ، پاسخ مثبت مى داد، چنان كه در مورد عبدالله بن ابى اميه (برادر ام سلمه يكى از همسران رسول الله (صلى الله عليه و آله )) آمده است كه او به استقبال پيامبر، از مكه خارج شد و به محضر رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) رسيد و سلام كرد. آن حضرت پاسخ سلام او را نداد و به او اعتنا نفرمود. او نزد خواهرش ، ام سلمه ، همسر رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) كه آنجا بود، رفت و گفت : خواهرم ! رسول خدا( صلى الله عليه و آله ) اسلام همه مردم را پذيرفته ، ولى اسلام مرا قبول نكرده است .
وقتى رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) نزد ام سلمه آمد، ام سلمه به آن حضرت عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت اى رسول خدا، همه مردم به وسيله تو به سعادت اسلام رسيدند، جز برادرم كه اسلام او را در بين قريش ‍ و عرب ، رد كردى و اسلام ديگران را پذيرفته اى . رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) در پاسخ فرمود: اى ام سلمه ! برادر تو به گونه اى مرا تكذيب كرد كه هيچ كسى از مردم اين گونه مرا تكذيب نكردند. او پيش از هجرت به من گفت : ((و گفتند ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد، مگر اينكه از زمين براى ما از زمين چشمه اى خارج سازى يا اينكه به آسمان بالا روى ، باز هم با به آسمان رفتنت ايمان نمى آوريم ! مگر اينكه نامه اى براى ما نازل كنى كه آن را بخوانيم )).(اسراء: 90 - 93) ام سلمه عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت اى رسول خدا! آيا شما نفرموديد كه : ان الاسلام يجب ما كان قبله ؛ ((با آمدن اسلام ، آنچه پيش از اسلام كفر و [از] گناهان بود، قطع و محو مى شود))؟ در اين هنگام ، رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) شفاعت ام سلمه را در مورد برادرش پذيرفت و اسلام او را قبول كرد(554).

- پینوشتها -

554- بحار الانوار، ج 21، ص 114.