در اين سال جنگ ذات الرقاع رخ داد. پيامبر در اين جنگ با همراهان خود، نماز را به طريق خوف به جا آورد. اين نماز نخستين نماز خوفى بود كه در اسلام برگزار مى شد(52).
در همين سال ، آيه مربوط به تيمم نازل شد و جنگ خندق يا احزاب پيش ‍ آمد. چند گروه مخالف از قريش ، عظفان ، سليم ، اسد، اشجع ، قريظه ، نضير و جمعى از يهود كه به 24 هزار نفر مى رسيدند، براى جنگ با پيامبر به سوى مدينه حركت كردند. تنها قريشيان چهار هزار نفر بودند، كه 300 اسب و 1400 شتر داشتند و فرماندهى آنها با ابوسفيان بود. در مقابل ، مسلمانان در حدود سه هزار نفر بودند. در اين ميان ، سلمان فارسى پيشنهاد كندن خندق را به دور مدينه داد كه پيامبر نظر او را پذيرفت . اين جنگ با رشادتها و دلاورى هاى على (عليه السلام) همراه بود و با كشتن عمرو بن عبدود، پيروزى را براى اسلام و مسلمانان به ارمغان آورد.

- پینوشتها -

52- همان ، ص 357.