سفر رسول خدا به طائف  
پس از وفات ابوطالب ، گستاخى قريش در آزار رسول خدا صلى الله عليه و آله به نهايت رسيد تا آنجا كه چند روز به آخر شوّال سال دهم ناچار با ((زيد بن حارثه (98) )) به ((طائف )) رفت تا از قبيله ((ثقيف )) كمك بخواهد و آنان را به دين مبين اسلام دعوت كند.
رسول خدا با سران قبيله تماس گرفت و از آنان كمك و يارى خواست ، ولى آنان استهزاء كردند و دعوت او را نپذيرفتند و برخلاف خواسته رسول خدا سفيهان و بردگان خود را وادار كردند كه آن حضرت را دشنام دهند و سنگباران كنند و در نتيجه پاهاى رسول خدا و چند جاى سر ((زيد بن حارثه )) كه وى را حمايت مى كرد مجروح شد.
رسول خدا كه به اين بيچارگى گرفتار آمده بود به سوى پروردگار دست به دعا برداشت و به او پناه برد، چون ((عتبه )) و ((شيبه )) پسران ((ربيعه )) رسول خدا را در آن حال ديدند با غلام مسيحى خود ((عدّاس )) كه از مردم نينوا بود مقدارى انگور براى وى فرستادند، ((عدّاس )) از آنچه از رسول خدا ديده و شنيده بود، چنان فريفته شد كه بيفتاد و حضرت را بوسه زد.
رسول خدا پس از ده روز توقف در ((طائب )) و نااميدى از حمايت قبيله ((بنى ثقيف )) راه مكّه در پيش گرفت و از چند نفر امان خواست كه فقط در ميان آنها ((مطعم بن عدىّ)) او را امان داد.(99)

- پینوشتها -

98-  شرحش بعد از اين خواهد آمد.
99-  تاريخ ‌الامم و الملوك ، ج 2/82.