ميان خيمه ها بودم که دشمن آتشي افروخت
اگر عمه نمي آمد تن تبدار من مي سوخت
به روي قبر بابايم خودم سنگ لحد چيدم
بجاي رأس خونينش رگ ببريده بوسيدم
تن عريان بابايم لگد با سم اسبان شد
چه بگذشت آنزمان بر ما که گل با خاک يکسان شد
امان از ظلم شام و شاميان بي حيا فرياد
فراموشم نگردد در خرابه خواهرم جان داد
منبع :
فضائل و مناقب اهل البیت (علیهم السلام)