دَخَلَ عَبْدٌ الجَنَّةَ بِغُصْن مِنْ شَوْك كانَ عَلَى طَريقِ الْمُسْلِمينَ فَاَماطَهُ بِهِ.(292)

بنده اى داخل بهشت مى شود; چون شاخه چوبى را از سر راه مسلمانان برمى دارد تا افراد به راحتى بتوانند رفت و آمد كنند.

- پى‏نوشت‏ها -

(292) - خصال، ج 1، ص 32.