خوش قلب كسى است كه مى كوشد از هيچ كس كينه و كدورتى به دل راه ندهد. وى از خوشحالى ديگران، شادمان و از بدحالى آنان، اندوهگين مى شود. خود را از هم نوعان جدا نمى داند و در فراز و نشيب ها در كنار آنان، احساس آرامش مى كند. اين ويژگى، نشانه پاكى روح و رشد و كمال مقام انسانيت اوست. بعضى افراد گاهى پا را فراتر مى نهند و حتى بدى ها را با خوبى پاسخ مى گويند. چنين برخورد سازنده اى در سيره پيامبر گرامى اسلام ديده مى شود. ايشان مى فرمايد:

مَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ صالِحٌ تَحَنَّنَ اللهُ عَلَيْه.(109)

خداوند مشتاق كسى است كه قلبى نيكو دارد.

- پى‏نوشت‏ها -

(109) - همان، ش 2913.