از عادت هاى زشتى كه در برخى افراد وجود دارد، اين است كه بى اجازه، نامه ديگران را مى خوانند يا در كار ديگران تجسس مى كنند. اينان براى توجيه كار نادرست خود مى گويند: «من و او نداريم»، «بين ما يگانگى كامل وجود دارد». البته اين عذرى ناپذيرفتنى است و حتى اگر پدر و فرزند، نامه هاى همديگر را بخوانند، ناراحت مى شوند; زيرا ممكن است مطالبى وجود داشته باشد كه صاحب نامه نمى خواهد ديگران از آن آگاه شوند. پيامبر گرامى اسلام با توصيه به ترك چنين كار نكوهيده اى، مى فرمايد:

مَنْ نَظَر فِى كِتابِ أخيهِ بِغَيرِ إِذْنِه فَكَأَنّما يَنْظُرُ فى النّارِ.(105)

هر كس بى اجازه برادرش به نامه او نگاه كند، مانند آن است كه در آتش نگريسته است.

- پى‏نوشت‏ها -

(105) - نهج الفصاحة، ش 2846.