بعضى افراد، صبح گاهان از بستر خواب برمى خيزند و با نشاطى مضاعف، كار و تلاش را از سر مى گيرند. عده اى ديگر با گذشت زمانى از روز، همچنان در بستر خود به اين سمت و آن سمت مى غلتند و مانند بيمارى رنجور، توان برخاستن ندارند. اين سستى، ناشى از پرخوابى آنان است كه به دليل همين عادت ناپسند، بسيارى از فرصت ها را از دست مى دهند. در حالى كه ديگران بخشى از كارهاى روزانه خود را از انجام داده اند، وى با كسالت از خواب برمى خيزد و تا پايان روز همچنان در سستى باقى مى ماند. پس شايسته است كه به توصيه هاى حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) عمل كنيم و از خواب بى ثمر چشم بپوشيم. ايشان مى فرمايد:

أَلصُّبْحَةُ تَمْنَعُ الرِّزْقَ.(104)

خواب صبح گاهى مانع روزى است.

- پى‏نوشت‏ها -

(104) - نهج الفصاحه، ش 1857.