آبرو براى هر انسانى مسئله با اهميتى است كه براى حفظ آن حاضر است جان خود را فدا كند. آبروى انسان، بزرگ ترين تكيه گاه شخصيت اوست، ولى متأسفانه در بعضى موارد، بجا يا نابجا، چنان آبروى افراد بر باد مى رود كه تا پايان عمر از
زير بار سنگين بى آبرويى خارج نمى شوند. در اين حال فكر مى كنند همه حيثيت آنان لكه دار شده است و زبانزد خاص و عام گشته اند. به اين دليل از مشاركت دست مى كشند و خود را از ديگران پنهان مى سازند. چه پسنديده است حتى در مواردى كه فرد، اشتباهى انجام داده است، گونه اى با او رفتار شود كه آبرويش محفوظ بماند. به يقين، اگر كسى، حيثيت بى گناهى را بى دليل لكه دار كند، خود نيز به خوارى خواهد افتاد. پيامبر بزرگوار اسلام درباره حفظ آبروى برادران دينى مى فرمايد:

مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ اَخيهِ رَدَّ اللهُ عَنْ وَجهِهِ النّارَ.(88)

خدا، آتش را از چهره كسى كه از آبروى برادر دينى خويش دفاع كند، بازمى دارد.

- پى‏نوشت‏ها -

(88) - نهج الفصاحه، ش 3014.