ثواب پیاده رفتن به زیارت ائمه علیهم السلام

(زمان خواندن: 4 - 8 دقیقه)

آیا پیاده رفتن به حرم امامان ارزشمند است؟ یا اینکه صرفا یک حرکت نمادین است؟ البته حرکت نمادین هم خود می تواند ارزشمند باشد، اما آیا می توان گفت کسی که پیاده به حرم یکی از ائمه اطهار (علیهم السلام) می رود ، نسبت به کسی که سواره می رود ثواب بیشتری دارد و ارزش زیارتش بیشتر است؟
پیاده رفتن زائر به حرم امامان علیهم السلام، نه تنها نمادین است بلکه ارزش ذاتی نیز دارد، راجع به حرم امام حسین و امام رضا علیهما السلام ؛ تصریح هست و در مورد بقیه ائمه اطهار علیهم السلام نیز به عموماتی که وجود دارد اثبات می شود.
پیاده‌روی ، تنها کسب آمادگی جسمی نیست، روحِ انسان در جریان این پیاده‌ روی، تمرین می کند و آماده تر می شود. پیاده‌روی یک فرصت عجیب و استثنایی است که نباید آن را از دست داد، هر یک قدمی که انسان در این مسیر نورانی بر می‌دارد، پاک کننده آلودگی‌های روحِ انسان است. در روایت داریم، کسی که از زیارت حرم اباعبدالله الحسین(علیه السلام) باز می‌گردد، گناهان گذشته او بخشیده می‌شود و روح او پاک و مطهر می‌شود.
مَنْ‏ خَرَجَ‏ مِنْ‏ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ قَبْرِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی ص إِنْ کانَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیئَةً حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ‏] حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَک فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یقْرِۆُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَک مَا مَضَى»
امام صادق(علیه السلام) به یکی از اصحابشان می‌فرمایند: «کسی که به قصد زیارت امام حسین(علیه السلام) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بر می‌دارد، یک حسنه برایش می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند. وقتی که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد. وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید: رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به شما سلام می رساند، و پیغام می دهد که عمل را از سرگیر که گذشته‌ات بخشیده شده است. (کامل الزیارات باب 49/ص132الی 135 ) (درباب 49 ،10 روایت وجود دارد که ما یکی از آنها را با ترجمه اش آوردیم)
واقعاً همینطور است و این بخشیده شدن اعمال گذشته و پاک شدن پرونده انسان بعد از پیاده‌روی اربعین را، واقعاً انسان با تمام وجود احساس می‌کند.
کاری مانند پیاده به زیارت رفتن مهم و با ارزش است ولی این بدان معنا نیست که در هر شرایط و موقعیتی مطلوب و نیکو است گاه این گونه امور در برابر کارهای مهم تر و ضروری تر قرار می گیرد . در این موقعیت، پسندیده و مورد رضایت حق نیست و حتی می تواند سبب دور شدن از بارگاه مقدسش گردد . البته این که چه اموری لازم تر و ضروری تر است و باید بر امور با ارزش دیگر مقدم شود، در تعالیم دینی و فقه کاملا تعریف شده است
و در مورد امام رضا علیه السلام ، حضرت امام جواد علیه ‏السلام فرمود: هیچ کس پدرم را زیارت نمی‏کند که متحمل سختی شود مثل باران یا سرما یا گرما مگر آنکه خداوند بدن او را بر آتش حرام خواهد نمود.
و حضرت امام رضا علیه ‏السلام نیز فرمود: هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت کند و قطره‏ای باران به صورتش برخورد کند مگر اینکه خداوند، بدن او را بر آتش حرام خواهد نمود .
روی همین روایات بوده که روش زندگی بعضی از علمای قدیم چنین بوده که سعی میکردند سالی یک بار پیاده به سفر امام هشتم بروند .
(احادیث مربوط به فضیلت زیارت حضرت امام رضا علیه‏السلام همگی از کتاب شریف وسائل الشیعة ج 10 ، باب 82 تا باب 88 ابواب المزار نقل شده است)  

طرح یک سوال :
آیا در عصر حاضر، با پیشرفت تکنولوژی، پای پیاده به زیارت حرم مطهر ائمه معصومین (علیهم السلام) رفتن از جمله سفر به مشهد مقدس و کربلا جایز است؟ با توجه به حدیثی از امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) درباره وقت شناسی پاسخ دهید .
بدون شک هدر دادن عمر و وقت نزد خردمندان کاری جاهلانه و نکوهیده است . هر انسان بصیر و با درایتی بر این عقیده است که عمر سرمایه بی بدیل انسان است و هیچ کالای با ارزشی با آن قابل مقایسه نیست.
از نظر آموزه های دینی، عمر ارزش ویژه دارد و تلف کردن آن در امور واهی و بی ارزش و غیرماندگار خسارتی جبران ناپذیر است . ولی پرسش اساسی این است که گذران عمر در چه اموری، اتلاف وقت شمرده می شود؟ بی تردید نوع نگرش انسان به جهان هستی و هدف آن و نیز جایگاه انسان در این مجموعه در پاسخ به این پرسش نقش تعیین کننده دارد.
کسی که درکش از چارچوب عالم ماده فراتر نمی رود، همه حقیقت و هستی را در همین محسوسات محصور می داند و رسیدن به فیض زیارت اولیای پاک خداوند را عملی عاقلانه نمی شمارد، سپری کردن عمر در راه زیارت را اتلاف وقت می داند; ولی اگر انسان به دستگاه آفرینش و هدف آن و موقعیت انسان در این نظام به گونه ای دیگر نگاه کند و هدف آفرینش را هدفی بس والا و متعالی بداند، استفاده بهینه از سرمایه عمر و نشاط و جوانی نزد او معنایی دیگر می یابد . چنین انسانی آن لحظه و ساعتی را که از محبوبش غافل گردد و به یاد او نباشد، خسارت و زیان و گناه می شمرد . گواه بر درستی این نگرش، سخن امیر بیان امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) است که می فرماید: «ان عمرک مهر سعادتک ان انفذته فی طاعة ربک ؛ اگر عمرت را در راه فرمانبردای پروردگارت سپری سازی، مهریه سعادت و خوشبختی تو است .» (تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص 160، ح 3058)
امام صادق(علیه السلام) به یکی از اصحابشان می‌فرمایند: «کسی که به قصد زیارت امام حسین(علیه السلام) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بر می‌دارد، یک حسنه برایش می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند. وقتی که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد
انسانی که با پای پیاده و در پاسخ به عشق و شور درونی اش به قصد عرض ادب و خاکساری و تحکیم پیوندش با ولی خدا به زیارت حرم مطهر ائمه معصومین (علیهم السلام) می رود، چنان اعتقاد دارد که عمرش را در بهترین عمل و عبادت سپری می کند و از این سرمایه خداداد به بهترین روش بهره می برد .
البته اموری که اهمیت و ارزش دارد و پرداختن به آن ها مورد رضای خداوند است، همواره از مطلوبیت یکسان برخوردار نیست . گاه به خاطر شرایط و زمینه های خاص، انجام بعضی امور مهم تر است . در این موقعیت، باید کار پسندیده و نیکویی که اهمیت کم تر دارد، رها گردد و کار با ارزش تر و ضروری تر انجام شود . بنابراین، کاری مانند پیاده به زیارت رفتن مهم و با ارزش است ولی این بدان معنا نیست که در هر شرایط و موقعیتی مطلوب و نیکو است  گاه این گونه امور در برابر کارهای مهم تر و ضروری تر قرار می گیرد . در این موقعیت، پسندیده و مورد رضایت حق نیست و حتی می تواند سبب دور شدن از بارگاه مقدسش گردد . البته این که چه اموری لازم تر و ضروری تر است و باید بر امور با ارزش دیگر مقدم شود، در تعالیم دینی و فقه کاملا تعریف شده است . آگاهی از این امور و توان تشخیص کارهای مهم و مهم تر به آگاهی عمیق و همه جانبه از قرآن و روایات معصومین(علیهم السلام) نیاز دارد . این مهم هرگز با مطالعه سطحی و پراکنده احکام و تعالیم اسلام حاصل نمی گردد.                                      

منبع : تبیان

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

سلام ، برای ارسال سؤال خود و یا صحبت با کارشناس سایت بر روی نام کارشناس کلیک و یا برای ارسال ایمیل به نشانی زیر کلیک کنید[email protected]

تماس با ما
Close and go back to page