از آيات قرآن و روايات عناوين زير به عنوان آثار شوم گناهان استفاده مى شود :
گناه ، اعمال نيك را تباه و نابود مى كند . گناه ، باعث دچار شدن انسان به فتنه ها و بلاهاى دنيايى و عذاب سخت آخرتى است . گناه ، مانع مستجاب شدن دعاست. گناه ، انسان را از شفاعت شفيعان محروم مى كند . گناه ، دل را سخت و سياه مى سازد . گناه ، ايمان را از بين مى برد . گناه ، مانع نتيجه بخشيدن موعظه مى شود . گناه ، انسان را خوار و رسوا مى كند . گناه ، باعث محروميت آدمى از رزق حق مى شود . گناه ، انسان را از منطقه ى عبادت و بندگى دور مى كند . گناه ، زمينه ى چيرگى شيطان را بر انسان فراهم مى آورد . گناه ، رشته ى نظم زندگى و نظام خانواده و جامعه را از هم مى گسلد . گناه ، اعتماد و اطمينان مردم را از يكديگر از بين مى برد . گناه ، قلب را مى ميراند . گناه ، باعث سختى جان كندن و فشار برزخ است (1) .
از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده :
أَمَا إِنَّهُ لَيسَ مِن عِرق يَضْرِبُ وَلا نَكْبَة وَلا صُداع وَلا مَرَض إلاّ بِذَنب وَذَلِكَ قَولُ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِى كِتابِهِ : ( وَما أَصابَكُم مِنْ مُصِيبَة فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُم وَيَعْفُوا عَنْ كَثِير (2) ) (3) .
« هيچ رگى زده نشود و پايى به سنگ نخورد و دردسر پيش نيايد و بيمارى و مرضى به انسان نرسد ، جز به ارتكاب گناهى . و همين است كه خداى عز و جل در كتابش فرمود : هر مصيبتى به شما رسيد ، به خاطر گناهى است كه مرتكب شديد و خدا از بسيارى از گناهان در مى گذرد » .
و نيز از آن حضرت روايت شده :
إنّ الرَّجُلَ يُذنِبُ الذَّنبَ فَيُحْرَمُ صَلاَةَ اللَّيلِ وَإِنَّ العَمَلَ السَّيِّئَ أَسْرَعُ فِى صاحِبِهِ مِن السِّكِّينِ فِى اللَّحْم (4) .
« قطعاً شخص مرتكب گناهى مى شود و به خاطر آن از خواندن نماز شب محروم مى ماند و تأثير گناه در گناهكار از تأثير كارد در گوشت سريعتر است » .
از حضرت رضا (عليه السلام) روايت شده :
أَوحَى اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ إلَى نَبىّ مِنَ الاَنبِياءِ : إِذا أُطِعْتُ رَضِيتُ ، وَإِذا رَضِيتُ بَارَكْتُ ، وَلَيْسَ لِبَرَكَتِى نِهايَةٌ ، وَإِذا عُصِيتُ غَضِبْتُ ، وَإِذا غَضِبتُ لَعَنتُ ، وَلَعْنَتى تَبْلُغُ السَّابِعَ مِن الوَرَى(1) .
« خداى عز و جل به پيامبرى از پيامبران وحى فرمود : هرگاه اطاعت شوم خوشنود گردم و چون خوشنود گردم بركت بخشم و بركت من بى پايان است . و هنگامى كه از من نافرمانى شود خشم گيرم و چون خشم گيرم لعنت كنم و لعنت من تا هفت پشت را شامل شود » .
به تجربه ثابت شده كه گاهى فرزندان ستم پيشگان به بلاى تهى دستى ، بيمارى و ناتوانى و تنگى رزق دچار شده اند . و اين خود عنايت و رحمتى از جانب خدا به آنهاست تا مانند پدران خويش به گناه و طغيان مبتلا نشوند .
درباره ى اصرار بر گناه و ادامه ى معصيت از اميرالمؤمنين(عليه السلام) روايت شده :
هيچ بنده اى نيست مگر اين كه بر او چهل پرده ى حرمت قرار دارد تا مرتكب چهل گناه كبيره شود، چون مرتكب چهل گناه كبيره شود ، خدا به فرشته ها وحى مى كند : بنده ام را با بال هاى خود بپوشانيد . فرشتگان او را با بال هاى خود مى پوشانند . سپس آن بنده هيچ كار زشتى را نگذارد جز آنكه مرتكب شود ، تا جايى كه ميان مردم به خاطر ارتكاب گناه ببالد . فرشتگان گويند : پروردگارا ! بنده ات هر گناهى را مرتكب مى شود و ما از كردار او شرمساريم . خداى عز و جل به آنان وحى مى كند : بالهايتان را از او برداريد . چون كارش به اينجا رسد آغاز به دشمنى با اهل بيت (عليهم السلام) كند ، آن زمان است كه پرده ى حرمتش در آسمان و زمين پاره شود . فرشتگان گويند : پروردگارا ! بنده ات پرده دريده مانده . خداى عز و جل وحى كند : اگر خدا به او توجه داشت ، به شما فرمان نمى داد كه بال هايتان را از او برداريد !! (2)
انسان پاكدامن و باتقوا ، كه به ياد خدا و با توجه به قيامت و با معرفت به آثار شوم گناه ، در پيدا و پنهان از گناه فرارى و متنفّر است انسانى زنده ، و گناهكار آلوده دامن كه از خدا و قيامت غافل است و از عواقب گناه نمى هراسد ، ميّت است(1) .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ كافى : 2 ، باب الذنوب ; بحار الانوار : 73 ، باب 137 ، 138 ، 142 و ج 79 ابواب المعاصى والكبائر ; ميزان الحكمه : 4 / 1879 ، الذنب .
2 ـ شورى : 30 .
3 ـ كافى : 2 / 269 ، باب الذنوب ، حديث 3 .
4 ـ كافى : 2 / 272 ، باب الذنوب ، حديث 16 .
5 ـ كافى : 2 / 275 ، باب الذنوب ، حديث 26 .
6 ـ كافى : 2 / 279 ، باب الكبائر ، حديث 9 .
7 ـ مائده : 90 .