بعد از آنكه عمر بن سعد ملعون مرتكب چنين جنايتى شد و سرور عالمين را به شهادت رساند و اهل بيت عظامش را اسير كرد و وارد كوفه نمود و سپس ايشان را داخل زندان عبيدالله زياد كرد با كمال غرور و نخوت و ابهت روى به بارگاه عبيدالله نهاد و با كمال شادى و سرور و نخوت و غرور افتخار مى كرد اظهار قدرت و اقبال مى نمود مترصد مدح و ثناء و متوقع حمد و مرحبا از ابن زياد بدبنياد بود ليكن بمراد خود نرسيد و روى محبت نديد و بوى و داد از ابن زياد نشنيد بعد از پرسش احوال و كم و كيف حال طبق فرموده مرحوم مجلسى در بحار و شيخ طريحى در منتخب وقتى ميان ابن زياد و پسر سعد ملعون تلاقى افتاد ابن زياد به عمر گفت: ايتنى بكتاب الذى كتبته اليك فى معنى قتل الحسين و ملك الرى آن فرمانى كه براى تو نوشتم در باب كشتن حسين بن على حاضر كن عمر سعد لعين گفت والله انه قد ضاع منى بخدا قسم كه آن فرمان مفقود شده دسترسى به آن ندارم ابن زياد گفت چارهاى ندارى جز آنكه آن كتابت را حاضر كنى اگر نياوردى بدانكه ابدا در نزد من جايزه ندارى براى آنكه من در ايام حركت به تو حرب حسين تسامح و تعلل در تو ديدم و در رفتن به كربلا بى ميل بودى و متعذر بلكه از زنهاى عجوز خود را عاجزتر مى شمردى آيا تو آن كسى نيستى كه اين اشعار را تكرار مى كردى.
فوالله ما ادرى و انى لصادق افكر فى امرى على خطرين
ءاترك ملك الرى و الرى منيتى ام ارجع مأثوما بقتل حسين
پسر سعد ملعون گفت بلى والله من ترا هم در اين فعل شنيع توبيخ مى كردم و نصيحت مى نمودم كه اگر پدرم در اين كارها با من استشاره مى كرد مى گفتم و من آنچه بتو نگفتم در نكشتن امام حسين باو گفته بودم هر آينه اداء حقوق پدر و فرزندى كرده بودم ولى چكنم تو گوش نكردى ابن زياد گفت كذبت يا لكع دروغ گفتى تو هيچ نصيحت نكردى بلكه از روى ميل رفتى پسر سعد ملعون اين بديد خود را سرزنش كرد و گفت ما رجع احد بشر ممارجعت هيچكس در روزگار از امرى برنگشته كه من برگشتم اطاعت ابن زياد و نافرمانى خدا كردم و نيز قطع رحم كردم.
شعر
چون كافر مفلسيم و چون قحبه زشت نه دين و نه دنيا و نه اميد بهشت
پس از بارگاه مغموم و غضبناك بيرون آمد و مكرر آن ملعون با خود مى گفت ذلك هو الخسران المبين در حق آن ملعون اين شعر مناسب افتاد.
حسب الذى قتل الحسين من الخسارة و الندامة ان الشفيع لدى الاله خصيمه يوم القيمة
87) حذام - خ ل.
88) فى الاحتجاج هكذا - خطبة زينب بنت على به ابيطالب بحضرت اهل الكوفة فى ذلك اليوم تقريعا و تانيبا عن حذام بن ستير قال لما اتى على بن الحسين زين العابدين (عليه السلام) بالنسوة من كربلا و كان مريا و اذا نساء اهل الكوفة ينتدبن مشققات الجيوب و الرجال معهن يبكون فقال زين العابدين بصوت ضئيل و قد نهكته العلة ان هولاء يبكون فمن قتلنا غيرهم فاومت زينب بنت على بن ابيطالب (عليه السلام) الى الناس بالسكوت قال حذام (جذلم) الاسدى: لم اروالله خفرة قط انطق منها كانها الخ احتجاج ص 158.
89) سلمكم خ - ل.
90) مقاتلتكم خ - ل.
91) فرثتم خ - ل.
92) باهل بيتى و ولدى بعد مفتقدى - ج.
93) احتجاج ص 158.
94) احتجاج ص 159.
95) احتجاج ص 157.
96) الشقة بالكسر شظية من لوح كما فى القاموس معنى عبارت مسلم جصاص كه مى گويد: اذا قبلت نحو اربعين شقة يعنى پيش آمد قريب چهل هزار شقه بيان شقه را مخصوصا فيروز آبادى در قاموس اللغة مى نويسد كه شقه بكسر شين پاره چوبست و شظية كل حلقة من شى