از دو شب سابق افضل است، و از احاديث بسيار مستفاد مى شود که شب قدر همين شب است و از خصال شيخ صدوق نقل شده که فرموده: اتّفاق مشايخ ما در باب ليله القدر به اين شب شده، و بدان که در اين شب دو غسل سنّت است: يکى در اوّل شب و ديگرى در آخر شب.
و از حضرت صادق(عليه السلام)روايت شده که «شب بيست و سوّم شب جهنى([?]) است، و در آن شب جميع امور بر وفق حکمت مقدّر مى گردد، و در آن شب مقدّر مى گردد مرگ ها و بلاها و اجل ها و روزى ها و قضاها و آن چه در آن سال واقع مى شود تا شب قدر آينده، پس خوشا حال بنده اى که احيا کند آن شب را و بيدار باشد به عبادت و گاه در رکوع باشد و گاه در سجود و گناهان خود را در برابر ديده هاى خود ] مجسّم و [ متمثّل گرداند و برآن ها بگريد، چون چنين کند اميدوارم که از فضيلت شب قدر محروم نگردد إن شاء اللّه...» الخ.
و خواندن سوره «عنکبوت» و «روم» در اين شب فضيلت بسيار دارد، و حضرت صادق(عليه السلام)بدون تعليق بر مشيّت قسم ياد فرموده که: «خواننده اين دو سوره از اهل بهشت است» و خواندن سوره مبارکه «قدر»  هزار مرتبه در اين شب مستحبّ است، و خواندن سوره «حم دخان» نيز مستحب است، و در خصوص زيارت امام حسين(عليه السلام)در اين شب فضيلت بسيار ذکر شده، و احياى اين شب و خواندن صد رکعت نماز بسيار فضيلت دارد.
برگرفته از : هديه الزايرين و بهجه الناظرين مرحوم حاج شيخ عباس قمي