شهادت حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
بنا بر روایات مشهور در سوم جمادی الثانی سال 11 هـ .ق. یعنی 95 روز بعد از رحلت جانگداز پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)، شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) واقع شد . بعد از رحلت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سه بار به خانة دختر گرامی آن حضرت، هجوم آوردند و در هر بار به طریقی نسبت به ساحت مقدس اهل بیت (علیهم السلام) جسارت نمودند. در یكی از دفعات در خانه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را به آتش كشیدند و با اینكه می‌دانستند آن حضرت پشت در است، با لگد و فشار در را باز كردند و میخِ در، سینه آن مخدّره را آزرد كه در این بین جگرگوشه اش حضرت محسن (علیه السلام) به شهادت رسید.
آن گاه حضرت امیرمؤمنان امام علی (علیه السلام) را با سر و پای برهنه و دست بسته به طرف مسجد بردند تا از او بیعت بگیرند. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پیش آمدند تا از بردن آن حضرت جلوگیری نمایند كه مهاجمان با تازیانه و غلاف شمشیر آن بانوی بزرگوار را از امیرمؤمنان (علیه السلام) جدا نمودند .
پس از وقایع دردناكی كه بعد از رحلت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به وقوع، پیوست حضرت صدیقه طاهره(سلام الله علیها) با بدنی مجروح و دلی شكسته و محزون به كنار قبر شهدای احد می‌رفتند و برای مظلومیت و غربت جانشین به حق پیامبر (صلی الله علیه و آله) و شوهر گرامی اش حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌گریستند، تا اینكه آهسته آهسته درد و جراحات آن حضرت بیشتر شد. از آن به بعد نزدیك مدینه زیر درختی می‌نشستند و گریه و ناله می‌كردند كه منافقان آن درخت را هم بریدند. بعد از آن امیرمؤمنان امام علی (علیه السلام) در آنجا سایبان ساختند كه مشهور به «بیت الاحزان» شد. روز به روز بر شدت بیماری آن بانو افزوده می‌شد. سینه و پهلوی شكسته و مجروح، شهادت جگرگوشه اش محسن، و بالاتر از اینها غم مظلومیت امیرمؤمنان امام علی(علیه السلام)، كار را به جایی رسانید كه آن حضرت در بستر بیماری افتادند و بالاخره نود و پنج روز بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در حالیكه هجده سال بیشتر نداشتند، به شهادت رسیدند.
خاكسپاری شبانه
روز شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، مدینه مثل روز رحلت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) شده بود.چشم كوچك و بزرگ از زن و مرد یكپارچه گریه و اشك بود؛ لیکن بدن مطهر آن حضرت را بنا بر وصیتشان شبانه غسل دادند و شبانه به دور از چشم همگان تشییع نمودند و به خاك سپردند. در مراسم تشییع آن مخدّره از اصحاب جز سلمان، ابوذر و مقداد و عمار كسی حضور نداشت. امیرمؤمنان امام علی (علیه السلام) در بقیع چهل صورت قبر ساختند و بر آنها مقداری آب ریختند. فردای آن روز منافقان قصد نبش قبرها را نمودند تا قاتلان آن حضرت بر پیكر مطهر دختر پیامبر(صلی الله علیه و آله) نماز بخوانند!! ولی حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) به آنها اجازه ندادند.