اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ یَا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعَاعِ نُورِهِ عَنْ نَوَاظِرِ

خَلْقِهِ یَا مَنْ تَسَرْبَلَ بِالْجَلَالِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ

فِی قُدْسِهِ یَا مَنْ تَعَالَى بِالْجَلَالِ وَ الْكِبْرِیَاءِ فِی تَفَرُّدِ

مَجْدِهِ یَا مَنِ انْقَادَتِ الْأُمُورُ بِأَزِمَّتِهَا طَوْعاً لِأَمْرِهِ یَا مَنْ قَامَتِ

السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ مُجِیبَاتٍ لِدَعْوَتِهِ یَا مَنْ زَیَّنَ السَّمَاءَ

بِالنُّجُومِ الطَّالِعَةِ وَ جَعَلَهَا هَادِیَةً لِخَلْقِهِ یَا مَنْ أَنَارَ

الْقَمَرَ الْمُنِیرَ فِی سَوَادِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ یَا مَنْ

أَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِیرَةَ وَ جَعَلَهَا مَعَاشاً لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَهَا

مُفَرِّقَةً بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ بِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَوْجَبَ

الشُّكْرَ بِنَشْرِ سَحَائِبِ نِعَمِهِ أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ

عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ بِكُلِّ اسْمٍ

هُوَ لَكَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ

الْغَیْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ أَنْزَلْتَهُ فِی كِتَابِكَ

أَوْ أَثْبَتَّهُ فِی قُلُوبِ الصَّافِّینَ الْحَافِّینَ حَوْلَ عَرْشِكَ

فَتَرَاجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَى الصُّدُورِ عَنِ الْبَیَانِ بِإِخْلَاصِ

الْوَحْدَانِیَّةِ وَ تَحْقِیقِ الْفَرْدَانِیَّةِ مُقِرَّةً لَكَ بِالْمَعْبُودِیَّةِ

وَ إِنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ أَنْتَ اللَّهُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ

أَسْأَلُكَ بِالْأَسْمَاءِ الَّتِی تَجَلَّیْتَ بِهَا لِلْكَلِیمِ عَلَى الْجَبَلِ

الْعَظِیمِ فَلَمَّا بَدَا شُعَاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهَاءِ الْعَظَمَةِ

خَرَّتِ الْجِبَالُ مُتَدَكْدِكَةً لِعَظَمَتِكَ وَ جَلَالِكَ وَ هَیْبَتِكَ-

وَ خَوْفاً مِنْ سَطْوَتِكَ رَاهِبَةً مِنْكَ فَلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ فَلَا

إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ فَلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ أَسْأَلُكَ بِالاسْمِ الَّذِی

فَتَقْتَ بِهِ رَتْقَ عَظِیمِ جُفُونِ عُیُونِ النَّاظِرِینَ الَّذِی

بِهِ تَدْبِیرُ حِكْمَتِكَ وَ شَوَاهِدُ حُجَجِ أَنْبِیَائِكَ یَعْرِفُونَكَ

بِفِطَنِ الْقُلُوبِ وَ أَنْتَ فِی غَوَامِضِ مُسَرَّاتِ

سَرِیرَاتِ الْغُیُوبِ أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ ذَلِكَ الِاسْمِ أَنْ تُصَلِّیَ

عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَصْرِفَ عَنِّی وَ عَنْ

أَهْلِ حُزَانَتِی وَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ جَمِیعَ

الْآفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الْأَعْرَاضِ وَ الْأَمْرَاضِ وَ الْخَطَایَا

وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الْكُفْرِ وَ الشِّقَاقِ وَ

النِّفَاقِ وَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الْغَضَبِ

وَ الْعُسْرِ وَ الضِّیقِ وَ فَسَادِ الضَّمِیرِ وَ حُلُولِ النَّقِمَةِ

وَ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ غَلَبَةِ الرِّجَالِ- إِنَّكَ سَمِیعُ الدُّعاءِ

لَطِیفٌ لِمَا تَشَاءُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
ترجمه:
خداوندا بدرستى كه سؤال مى‏كنم ترا اى كسى كه پنهان شده است به سبب پرتو نور خود از نظرها مخلوقاتش، اى كسى كه پوشیده است پیراهن «2» جلالت و بزرگى را «3» و مشهور شده به صاحبیّت جبروت در منزّه بودن (از نقصها و عیبهاى) خود، اى كسى كه بلند مرتبه است به سبب جلالت و بزرگوارى «4» در تنهائى شرف خود، اى كسى كه اطاعت نموده‏اند از چیزها به تمامى اطاعت كردن مر فرمان او را، اى كسى كه به پاى ایستاده‏اند آسمان‏ها و زمین‏ها در حالى كه جواب دهنده‏اند مر خواندن او را، اى كسى كه زینت بخشیده است آسمان را به ستاره‏هاى طلوع‏كننده و گردانیده است آنها را راهنمائى از براى مخلوقات خود، «5» اى كسى كه روشن كرده است ماه روشن را در سیاهى شب تاریك به لطف خود، اى كسى كه نورانى گردانیده است آفتاب روشن را و گردانیده است آن را سبب زندگانى (یا زمان تحصیل معاش) «6» براى خلق خود وگردانیده است آن را جداكننده میان شب و روز به بزرگى خود، اى كسى كه سزاوار است شكر را به سبب پهن نمودن (یا برانگیختن آنها) ابرهاى نعمت‏هاى خود سؤال مى‏كنم ترا به مواضع انعقاد «1» عزّت از عرش تو و به منت‏هاى شفقت از كتاب تو و به هر نامى كه آن از براى تو است كه نامیده‏اى به آن نفس خود را یا اختیار كرده‏اى تو آن را در علم پنهان نزد خود و به هر نامى كه آن از براى توست كه نازل نموده‏اى تو آن را در كتاب خود یا ثابت نموده‏اى «2» تو آن را در دلهاى صف كشندگان و طواف‏كنندگان دور عرش تو پس برگشته‏اند «3» دلها به سوى سینه‏ها از تفحّص نمودن به خالص نمودن یگانگى ترا و تحقیق نمودن بى‏همتائى ترا در حالى كه اقرار دارند از براى تو به بندگى و به آن كه تو خدائى، تو خدائى، تو خدائى، نیست خدائى مگر تو و سؤال مى‏كنم ترا به نامهائى كه ظاهر نموده‏اى تو آنها را از براى موسى بر كوه بزرگ پس چون ظاهر شد شعاع روشنى حجاب‏هاى تو از روشنى بزرگى تو از هم پاشیدند كوه‏ها در حالى كه گردیدند هموار از جهت بزرگى تو و جلالت تو (2) و دور باشى تو و از جهت ترس از قهر تو در حالى كه ترسانند از تو پس نیست خدائى مگر تو پس نیست خدائى سواى تو پس نیست خدائى مگر تو، و سؤال مى‏كنم ترا به نامى كه گشوده‏اى «4» به بركت آن به هم چسبیدن شدید پلك‏هاى چشم‏هاى نگاه‏كنندگان را آن چنان نامى كه به اوست تدبیر دانش تو و شاهدهاى دلیلهاى پیغمبران تو، مى‏شناسند ایشان ترا به زیركى دل‏هاى خود و حال آن كه تو در پوشیده‏هاى «5» پنهان‏هاى نهانى‏هاى مخفى‏هائى.
سؤال مى‏كنم ترا به عزّت آن نام كه رحمت فرستى بر محمّد و بر آل محمّد و آن كه بازدارى از من [و خویشان من و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه‏] همه آفتها و بلاها را و عارضه‏ها و بیماریها را و خطاها و گناهان را و شك نمودن و شرك‏ورزیدن و كفر و عداوت را و نفاق و گمراهى را و نادانى و بغض را و غضب و پریشانى را و تنگدستى و بدى اعتقاد را و وارد شدن عقوبت را و سرزنش دشمنان و مسلّط شدن مردان را بدرستى كه تو شنواى دعائى، مهربانى مر آنچه را كه خواهى [و نیست حركتى و نه توانائى مگر به خداى بلند مرتبه بزرگ‏].