سه وصيت از اميرالمؤ مين عليه السلام بعد از ضربت خوردن نوشته اند يكى از آنها را براى شما نقل كنم.
سيد رضى رحمة الله در نهج البلاغه وصيت آن حضرت را آورده و مى گويد: آن حضرت كمى قبل از شهادتش فرمود:
وصيتى لكم ان لاتشركوا بالله شيئا و محمد صلى الله عليه و آله فلا تضيعوا سنته اقيموا هذين العمودين و خلاكم ذم انا بالامس صاحبكم و اليوم عبرة لكم و عذا مفارقكم ان ابق فانا دمى و ان افن فالفناء ميعائى و ان اعف فالعفوا لى قربة و هو لكم حسنة فاعفوا الا تحبون ان يغفرالله لكم (1) و الله ما فجاءنى من الموت وارد كرهته ولا طالع انكرته و ماكنت الا كقارب ورد و طالب وجد و ما عندالله خير للابرار (2)(3).
وصيت من به شما اين است كه هيچ چيزى را براى خدا شريك قرار ندهيد و همچنين به شما سفارش رسول خدا را مى كنم كه سنتش را ضايع نكنند و اين دو ستون مهم را برپا داريد در اين صورت هيچ سرزنشى بر شما نخواهد بود.
من تا ديروز صاحب و همنشين شما بودم و امروز، در بستر شهادت براى شما پند و عبرت هستم. (كه شما نيز چنين روزى داريد) و فردا از ميان شما خواهم رفت. اگر زنده بمانم كه خودم صاحب خون خودم هستم و اگر بميرم، به من وعده مرگ داده شده و اگر ببخشم و عفو كنم، پس عفو براى من، سبب تقرب و براى شما نيكوكارى است. پس عفو كنيد؟ آيا دوست نداريد كه خدا شما را بيامرزد؟ به خدا سوگند از اين كه مرگ ناگهانى به سراغ من آمده است از آن ناراحت نيستم. من درست مثل كسى مى مانم كه در شب تار دنبال آب گشته باشد و آن را پيدا كند و اكنون گم شده ام را يافته ام (و ما عندالله خير للابرار) آن نعمت هايى كه در نزد خدا براى خوبان هست از هر چيزى بهتر و برتر است.
----------------------------------------------
1-سوره نور آيه 22
2-سوره آل عمران، آيه 198
3-نهج عبده، ج 2، ص 21 و فيض الاسلام ص 856
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)