خانواده

اينك سخن نويسنده، در شرف اتمام است.
طى بحث هاى مختلف كتاب، كوشش كرديم كه تا حدود توانايى، راهى را كه نتيجه قرن ها مطالعه و پيشرفت علمى انسان است، به پدران، مادران، آموزگاران و دبيران نشان دهيم.
ادعـا نـمـى كنيم كه كارما و بحث هاى ما همه جانبه و خالى از نقص است بلكه انتظارداريم صاحب نظران و آنان كه در اين راه، تجاربى دارند ما راازنظرهاى انتقادى و اصلاحى خود بى خبر نگذارند.
اطـمـيـنـان داشته باشند كه اگرتوفيقى براى ادامه اين سلسله مباحث ضرورى و لازم اجتماعى بـه دسـت آيـد و يـا اگـر بـه طـبـع مجدد اين كتاب، نيازى احساس شود، از نظريات آنها استفاده خواهيم كرد.
دلـيل اين انتظار اين است كه انسان موجودى پيچيده است و از طرف ديگر، افراد مختلف انسان را نيز نمى توان به يك چشم نگريست.
اختلافات جسمى و روحى افراد بى شمار است.
حتى يك فرد در تمام مراحل زندگى، وضعى يك نواخت ندارد.
ممكن است يك بيمارى، به طور كلى وضع انسان را منقلب سازد.
دوران طـفـوليت، جوانى و پيرى، هر كدام مراحل مختلفى از زندگى يك انسان هستند، ولى اين مراحل مختلف با يكديگر تفاوت كلى دارند.
جوان امروز را نمى توان به صورت همان كودك ديروز مطالعه كرد.
پير سالخورده را نمى توان همان جوان ديروز پنداشت.
بـديـن تـرتيب وضع يك يا چند قانون كلى براى نحوه تربيت، امكان پذيراست، اما يك مربى دانا و با تدبير ـ با توجه به آنچه اهل فن گفته و نوشته اندخود موقع شناس و احيانامبتكر است.
او مى داند در هر موردى چگونه رفتارى داشته باشد كه مفيد و موثر در پيشرفت برنامه هاى تربيتى او باشد.
دراين ميان، نقش مادران بيش از همه حساسيت دارد.
مادران باخرد و راى هستند كه مى توانند كودكان خود را دانا و لايق بپرورانند.
آنان نخستين آموزگار و آغوش گرمشان نخستين آموزشگاه است.
در اين جا براى تجليل از مقام مادران واقعى و وظيفه شناس، اشعار زير را به آنها تقديم مى كنيم:
زن از نخست بود ركن خانه هستى / كه ساخت خانه بى پاى بست وبى بنيان
اگر فلاطن و سقراط بوده اندبزرگ / بزرگ بوده پرستار خردى ايشان
چه پهلوان و چه سالك، چه زاهد و چه فقيه / شدند يكسره شاگرد اين دبيرستان
حديث مهر كجاخواند طفل بى مادر / نظام و امن كجا يافت ملك بى سلطان؟
-------------------------
دکتر احمد بهشتي

نوشتن دیدگاه