خانواده

هميشه و همه جا به انسان توصيه شده است كه مقام پدرو مادر را محترم شمارد.
در اين باره اديان، بيشتر پافشارى كرده اند.
اسلام بيش از اديان ديگر، براى پدر و مادر ارزش و احترام قايل شده است.
قـرآن كـريـم، نيكى به پدر ومادر را در رديف پرستش خداوند بزرگ قرار داده، مى فرمايد: هرگاه يكى از آنها پيش تو به پيرى رسند، به آنها اف مگو و آنها را آزرده خاطر مساز و به آنها سخن نيكو بگو.
مـخصوصا اسلام براى مادر ارزش بيشترى قايل شده است و اين به خاطر آن است كه فداكارى هاى او براى فرزند، بيش از پدر است.
او با شيره جانش طفل را بزرگ مى نمايد و شالوده سعادت و تكامل او را پى ريزى مى كند.
نخستين مدرسه تعليم و تربيت كودك، آغوش گرم مادر است.
نقل كرده اند كه مردى نزد پيامبر اسلام آمد و پرسيد: درباره كى نيكى كنم؟ فرمود: مادرت.
ديگرباره پرسيد: سپس درباره كى؟ فرمود: مادرت.
بار سوم پرسيد: ديگر درباره كى؟ فرمود: مادرت.
بار چهارم پرسيد: ديگر درباره كى؟ فرمود: پدرت.
از سوى ديگر، پدران و مادران نيز در قبال فرزندان مسئوليتى بزرگ دارند.
دراين باره سفارش هاى اكيد پيشوايان اسلام، جالب و چشمگير است.
نـوشته اند: مردى خدمت پيامبر اسلام شرفياب شد و عرض كرد، يا رسول اللّه، اين فرزند من بر من چـه حـقـى دارد؟ فـرمـود: نـامـش را نـيكو مى سازى وتربيتش راعهده دار مى شوى و به او كسب شايسته اى مى آموزى.
ونيز فرموده است: هم چنان كه فرزند، عاق پدر و مادر مى شود، پدر و مادر نيز عاق فرزند مى شوند.
خـوشـبـخـتـانه در دنياى امروز، به مساله تعليم و تربيت ـنچنان كه بايد و شايدـتوجه شده است و دانشمندان توانسته اند درباره آن حقايق ارزنده اى كشف كنند.
گـاهـى هـم بـا يك ديد فلسفى عميق، چنان توجيه شده است كه عملى ساختن آن خيلى مشكل مى نمايد و احتياج به كوشش هاى بيشتر و وقت طولانى ترى دارد.
هـرمـان هـارل هـورن، در كـتاب فلسفه تربيت مى گويد: تربيت، عبارت از كار بى پايانى است كه مقصود از آن سازگار ساختن فرد بشرى است از حيث جسم و عقل با قوه ازليه اى كه آثار آن را در محيط علمى و احساساتى و ارادى خويش مشاهده مى كنيم.
با اين همه، آنچه گفته اند و نوشته اند، كمتر به كار بسته شده است.
در عصر ما كه عصر ترقى علوم و دوران طلايى تكنيك است، به مسائل انسانى توجهى نشده است.
خانواده ها وظايف خطير خود را ناديده گرفته اند.
مادران از قطب مادرى فرسنگ ها دورند.
هـوس جاه و مقام و شهرت و عياشى و گردش ها و تفريحات شبانه روزى، آنان را از وظيفه اصلى خود باز داشته است.
مساله درآمد مالى براى زنان، از بزرگ ترين موضوعات مشغول كننده است.
بـالا رفـتـن سـطـح زنـدگـى و تـوسـعـه تـجـمـلات و تـشريفات و تكليفات نيز به اين موضوع كمك كرده است.
در اين ميان تنها كسى كه صدمه و لطمه جبران ناپذيرمى بيند، طفل معصوم است.
در حال حاضر، سينما و ساير وسايل سرگرم كننده در نظر مردم، لازمه زندگى است.
كمتر مادرى حاضر است براى سعادت فرزند خود، از اين سرگرمى ها چشم پوشى كند.
ملت هاى متمدن به عواقب وخيم آن پى برده اند و حضور اطفال را در سينما مضر تشخيص داده اند.
------------------------
دکتر احمد بهشتي

نوشتن دیدگاه