يك شهيدى بود. من در، ختم منبر نمى روم ولى براى شهداء مى رفتم مى گفتم اگر چاى هم خواستيد مى آيم مى ريزم. منبر كه سهل است. شهيد خيلى عزيز است. گفتند كه آقا اين خانواده شهيد خيلى ناراحت اند. حواست باشد. اين بدن، پيدا نشده است . رفتم منبر گفتم من مى دانم شهيد كجاست! اول نفهميدند خيال مى كردند من از جبهه يا هلال احمر و... مى آيم . گفتم : آدرس شهيد را مى دانم . خوب حواسشان كه جمع شد گفتم : خدا مى فرمايد: ان المتقين فى جنات و نهر. فى مقعد صدق عند ملك مقتدر (1) دنبال شهيد مى گرديد؟ آنها نزد خدا نشستند.
شيخ مى فرمايد كه ياران ابى عبدالله حيات ابدى داشتند اما حيات ابدى آنها مراتب داشته . به چه دليل ؟ براى اينكه آن ها شب عاشورا ذكر و مناجات داشتند. اما روز عاشورا سرها از بدنها كه جدا شد. بر حسب ظاهر آن ذكرها تعطيل شد. اما آن مرتبه شديدش در خود ابى عبدالله بود كه حتى در بالاى نيزه تعطيل نشد.
چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنيدن

خدايا اين مردم اينجا جمع شدند. به حق ابى عبدالله هر چه مى خواهند به اينها بده! خودشان و ذريه اشان را از هر آفتى حفظ كن. ام حسبت ان اصحاب الكهف و الرقيم، كانوا من اياتنا عجبا (2) آيا از قدرت پروردگار اين است كه در دنيا اين همه بشر هستند و هر كس صداى مخصوص به خود دارد كه اگر اين نبود نظم عالم به هم مى ريخت . جان من به فداى بازماندگان ابى عبدالله! چه حالى شدند كه ديدند يك وقت صدا مى آيد. خدايا! مگر آقاى ما را در كربلا نكشتند؟ يك وقت ببينند كه سر نازنين، قرآن تلاوت مى كند.
از خداوند متعال سپاسگزارم كه به اين كمترين ، توفيق عظيم عنايت فرمود كه مدتى از عمر ناقابل خويش را در اين راه عظيم صرف نمودم .اميد است كه شرمنده شهدا نشويم .
عقل مى گويد شهادت مشكل است

آنچه ما گفتيم از دريا نمى ست

قم المقدسه ؛ 1381/7/17
---------------------------------------
1-سوره مباركه قمر، آيه 55.
2-سوره مباركه كهف، آيه 9.
------------------------------
محمد رحمتى شهرضا

نوشتن دیدگاه