نوشته اند: در زمان حكومت (( مجدالملك )) كه ظاهرا از حكام زمان قاجار بوده و بعضى ها نوشته اند:(( ميرزا محمد خان ارباب )) كه از خانهاى معروف بوده يكى از كارگزاران و مباشران و مزدوران و نوكران و بادمجان دور قابچين هايش يا به قول معروف نوچه هاش ،كه كربلا بوده .
زن مُتَموّلى را مى بيند و به قصد اَخًاذى و باج به دروغ او را متهم كرده و نسبت هاى ناروا مى دهد، تا از اين راه از آن مخدره پولى بگيرد.
آن بانو زير بار نمى رود و از پول دادن امتناع مى كند. آن مزدور بى حيا دست به يقه مى شود، ولى آن خانم از دستش فرار مى كند و به حرم (( حضرت اباالفضل (ع ))) مى آيد.
دست به شبكه هاى ضريح مقدس آن حضرت انداخته و با سوز و گداز به آن حضرت استغاثه مى كند.
مى گويد:(( يااباالفضل دخيل و در پناه تو هستم به فريادم برس .))
اما آن مزدور ستمكار و گستاخ با كمال پر روئى وارد حرم شده و دست زن را گرفته از حرم مقدس بيرون كشيده و پول مورد نظر را از او با زور ميگيرد.
خدّام حرم هم نتوانسته بودند در برابر اين ظلم عكس العملى انجام دهند و از پناهنده حرم مبارك دفاع نمايند، اما صاحب خانه بخوبى انتقام آن زن مظلومه را از ظالم مى گيرد، همين مزدور وقتى كه با ارباب خود سوار ماشين مى شود كه به نجف اشرف بروند، در مسير راه اتفاقا با خودرو ديگرى تصادف مى كند و بر اثر اين تصادف دستش را از شانه از دست مى دهد و دستانش متلاشى و خورد مى شود.
در بعضى كتابهاى ديگر نوشته اند: سوار طراره (قايق ) مى شود دستش ‍ مى پيچد و مى شكند و بى هوش مى شود.
به مريض خانه و اطباء و پزشكان مراجعه مى كنند از معالجه مأ يوسش ‍ مى نمايند و آن دست قطع مى شود(( اين نتيجه جسارت به زوار و پناهنده حضرت عباس (ع ) است )).(1)
خيل ملك ملتجى بنام ابوالفضل

هر كه بود در دلش فروغ ولايت

بوسه بخاك درش زنند به اخلاص

بر سر بام جهان هميشه نوازد

اهل وفا نيست هر كسى كه نياموخت

ساقى دوران بدشت كرببلا ريخت

جور مخالف به بين كه بر لب دريا

------------------------------------------
1-الوقايع والحوادث، 3/38 كبريت الاحمر شخصيت ابوالفضل، 76.
2-لاله هاى رنگارنگ، 77.
----------------------------------
على مير خلف زاده