ولادت امام صادق در روزگار جدّش، امام زين العابدين، كه مراتب‏فضل و عظمتش همه آفاق را پر كرده بود، صورت پذيرفت. او در سايه‏تربيت جدّش كه تمام معانى بزرگى و عظمت را بدو مى‏آموخت و تمام‏مفاهيم فضيلت و كمال را به او آموزش مى‏داد، مى‏زيست. و همواره زهدو عبادت و تلاش و كوشش جدّش را در راه خدا نظاره‏گر بود. ديدن اين‏امور، تأثير بسيارى در روح او گذارد تا آنكه آن‏حضرت به سن دوازده‏سالگى رسيد.
وقتى كليدهاى امامت عامه به پدرش امام باقرعليه السلام انتقال يافت‏وآن‏حضرت براى به جا آوردن تكاليف و مسئوليّتهاى خود به بهترين نحوقيام كرد، امام صادق‏عليه السلام جوانى نمونه و رشيد شده بود كه ديدگان شيعيان‏را به خود معطوف مى‏ساخت و آنان او را ششمين رهبر والاى خودمى‏پنداشتند.
---------------------------------------
نويسنده: آيت الله حاج سيد محمد تقى مدرسى
مترجم: محمد صادق شريعت