وقوع غزوه حنین
در بیست و نهم رمضان سال هشتم هـ .ق غزوه حنین به فرماندهی رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به وقوع پیوست. بعد از فتح مکه بیشتر قبایل عرب مسلمان شدند اما دو قبیله هوازان و ثقیف که مردان جنگی بسیار در آنها بود، به خاطر تکبر و غرور نه تنها مسلمان نشدند بلکه تصمیم جنگ با پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) را گرفتند؛ از این رو مالک بن عوف نصری بزرگ قبیله هوازان، لشکر عظیمی را برای جنگ با مسلمانان تجهیز کرد که با کمک برخی قبایل، توانست سی هزار مرد جنگی جمع آوری کند و به سمت وادی حنین ـ منطقه‌ای قبل از طایف در نزدیکی مکه ـ حرکت نماید.
رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) پس از آگاهی از این خبر، فوراً سپاهی در حدود دوازده هزار نفر جمع کردند و راهی حنین شدند.پس از آنکه دو سپاه در برابر هم قرار گرفتند، نبرد سختی بین آنها درگرفت که به دلیل کثرت نفرات دشمن، بسیاری از مسلمانان پا به فرار گذاشتند و پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) پیوسته آنها را ندا می‌داد و می‌گفت: «ای مردم! به کجا فرار می کنید؟»
خلاصه اصحاب پیامبر جملگی فرار کردند جز ده نفر که نه نفر آنها از بنی هاشم و دهمین آنها ایمن بن ام ایمن بود که توسط مالک بن عوف به قتل رسید؛ اما آن نُه نفر از بنی هاشم به ویژه امیرمؤمنان(علیه السلام) پیرامون رسول گرامی خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شمشیر می زدند و دشمن را دور می‌کردند.
فضل بن عباس میگوید: « حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در جنگ حنین چهل نفر از دلیران و شجاعان بزرگ قبیله هوازان را با شمشیر به دو قسمت مساوی تقسیم کرد و بدین شکل آنها را به درک واصل نمود.»
پایداری پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و برخی اصحاب، سبب شد تا نتیجه جنگ به پیروزی سپاه اسلام ختم شود و مالک بن عوف با جمعی از قبیله هوازان و ثقیف به سمت طایف فرار کرد. گروهی نیز به بطن نخله گریختند و عده‌ای به اوطاس که سه منزلی مکه بود پناه بردند. در این جنگ غنایم بسیاری نصیب مسلمانان شد که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بین آنها تقسیم کردند.
