خانواده

يكى از دستورات موكد دين مبين اسلام اين است كه مرد و زن نبايد از پوشش‏هاى اختصاصى يكديگر استفاده كنند. در روايت آمده است كه رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پيوسته مردان را از شباهت جستن به زنان و نيز زنان را از شباهت جستن به مردان در لباس نهى مى‏كردند.[1]
بدون شك هر يك از زن و مرد به تناسب وظايفشان، ويژگى‏ها، روحيات و هويت ويژه‏اى دارند، كه در مباحث روان شناسى زن و مرد به آن پرداخته مى‏شود. روشن است كه هر يك از آن‏ها در صورتى مى‏توانند به وظايف فردى اجتماعى خود به نحو احسن عمل كنند كه هويت جنسى زنانه و مردانه خويش را حفظ نمايد، ولى بدون ترديد پوشيدن لباس‏هاى مختص مردان توسط زنان و پوشيدن لباس‏هاى مختص زنان توسط مردان باعث مى‏شود كه هر يك از آن دو، روحيات و هويت ويژه خود را به تدريج از دست بدهند، به گونه‏اى كه زن داراى احساسات مردانه و مرد نيز بالعكس داراى اخلاق و عواطف زنانه گردد.
معلوم است كه اين تغيير نقش‏هاى فطرى و غريزى، نظم حاكم بر نظام آفرينش زن و مرد را دچار اختلال مى‏كند. به همين دليل زنان و مردان از پوشيدن لباس‏هاى مختص يكديگر منع شده‏اند.
---------------------------------------------------
[1] ـ وسائل الشيعة: ج 5، ص 25.