زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّسَآءِ وَالَبَنِينَ وَالْقَنَـطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَــمِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَــعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا[1] ؛
دوستى خواستنىها [ى گوناگون] چون زنان و فرزندان و اموال فراوان از زروسيم و اسبهاى نشاندار و دامها و كشتزار [ها] براى مردم آراسته شده [ليكن] اين جمله ، مايه تمتع زندگى دنياست .
منظور از دنيا عبارت است از زمين و آنچه بر روى آن است ؛ و مراد از زمين ، املاك و خانهها و امثال آنهاست . آنچه بر روى زمين است ، يا به جهت آن است كه ابزار كار قرار گيرند ، يا براى داد و ستد است ، يا به جهت خدمتكارى و كار فرمايى است ، يا براى لذت بردن است و جز اينها . معنى ديگر دنيا ، دلبستگى و فريفته آن شدن است ؛ واين معنا هم شامل مالداران و ثروتمندان مىشود وهم تهيدستان ، اى بسا فقيرى دلبسته دنيا مىشود و بالعكس ثروتمند اسير آن نشود .
امام سجاد عليهالسلام مىفرمايند :
الدُّنيا دُنياءان : دُنيا بَلاغٌ وَدُنيا مَلْعُونةٌ[2] ؛ دنيا بر دو گونه است :
دنيايى كه به قدر نياز از آن استفاده شود و ديگرى دنياى ملعون است . ( كه مايه معصيت وگناه باشد ) .
پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآلهوسلم در نكوهش دنيا مىفرمايند :
الدُّنيا مَلعُونةٌ ، مَلعُونٌ ما فيها إلاّ ما كانَ للّهِ منها[3] ؛ دنيا و هر چه در آن است ملعون است ، مگر آنچه براى خدا باشد .
دنيا دشمن خدا و بندگان اوست . دشمنى او با خدا آن است كه راهزن بندگان اوست و آنان را به زيبايىهاى ظاهرى خود مىفريبد . اما دشمنى آن با بندگان خدا از آن جهت است كه خود را هر لحظه بهنوعى مىآرايد و در نظرشان جلوهگرى مىكند و داشتههاى خود را بر ايشان عرضه مىدارد تا صبر بر آنان دشوار شود و شيرينى ترك دنيا در كامشان تلخ و ناگوار .
-------------------------------------------
[1] . آل عمران : 14 .
[2] . الكافى : ج 2 ، ص317 و بحار الانوار : ج 70 ، ص49 و ميزان الحكمه : ج 2 ، ص891 .
[3] . المحجة البيضاء : ج5 ، ص353 و ميزان الحكمه : ج2 ، ص891 .