پاسخ :
ايشان مانند ما جز در موارد معدودي خون و شراب را نجس مي دانند و نجس دانستن آنها جزو ضروريات دين است.
اما در مورد مني ايشان فتوا به عدم نجاست آن داده اند :
در پاورقي كتاب الفقه علي المذاهب الأربعة اين چنين آمده است :
الشافعية : قالوا بطهارة مني الآدمي حيا و ميتا ؛ إن خرج بعد استکمال السن تسع سنين ؛ ولو خرج علي صورة الدم إذا کان خروجه علي هذه الحالة من طريق المعتاد ؛ و إلا فنجس ؛ ودليل طهارته ما رواه البيهقي من أنه صلي الله عليه وسلم سئل عن المني يصيب الثوب فقال ما معناه : إنما هو کالبصاق أو کالمخاط. ..
الحنابلة : قالوا إن مني الآدمي طاهر إن خرج من طريقه المعتاد ؛ دفقا بلذة بعد استکمال السن تسع سنين للأنثي وعشر سنين للذکر ؛ ولو خرج علي صورة الدم ؛ واستدلواعلي طهارته بقول عائشة رضي الله عنها : کنت أفرک المني من ثوب رسول الله صلي الله عليه وسلم ثم يذهب فيصلي فيه. ..
الفقه علي المذاهب الاربعة ج 1 ص 13 مبحث اعيان النجسة وتعريف النجاسة
شافعيان مي گويند : مني انسان چه زنده و چه مرده پاک است ؛ اگر بعد از تمام شدن نه سالگي بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون باشد ؛ البته اگر بيرون آمدن مني در اين حالت از راه معمول باشد ( نه از راه هاي غير معمول ) ؛ و گرنه نجس است ؛ و دليل طهارت آن روايتي است که از بيهقي نقل شده است که از رسول خدا صلي الله عليه ( وآله ) وسلم در مورد مني که به لباس رسيده است سوال کردند ؛ پس چنين مضموني فرمودند که : آن مانند آب دهان يا بيني است. ..
حنبليان مي گويند : مني انسان پاك است اگر از راه عادي و به سبب لذت و بعد از تمام شدن نه سالگي در دختران و ده سالگي در پسران بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون بيرون آيد ؛ و براي طهارت آن به کلام عائشه استدلال مي کنند که گفت : من مني را از روي لباس رسول خدا مي سائيدم، سپس حضرت به نماز مي رفتند و در همان لباس نماز مي خواندند !!!
مرحوم سيد مرتضي در کتاب خويش الانتصار مي فرمايند :
حكم المني : ومما تفردت به الإمامية القول بأن المني نجس لا يجزئ فيه إلا الغسل، لأن أبا حنيفة وإن وأفقه في نجاسته فعنده أنه يجزئ فرك يابسه، والشافعي يذهب إلى طهارته. فأما ما حكي عن مالك من أنه يذهب إلى نجاسته ويوجب غسله فليس ذلك بموافقة للشيعة الإمامية على الحقيقة، لأن مالكا لا يوجب غسل جميع النجاسات وإنما يستحب ذلك، والإمامية توجب غسل المني فهي منفردة بذلك. وقد استوفينا أيضا الكلام على هذه المسألة في مسائل الخلاف ورددنا على كل مخالف لنا فيها بما فيه كفاية، ودللنا على نجاسة المني بقوله تعالى :
وينزل عليكم من السماء ماء ليطهركم به ويذهب عنكم رجز الشيطان (سوره انفال آيه 11)
وروي في التفسير أنه جل ثناؤه أراد بذلك أثر الاحتلام.
الانتصار، ص 96، باب حکم المني.
حکم مني :
از فتاوايي که مخصوص شيعه است، نظر ايشان در مورد نجاست مني است که جز با شستن از بين نمي رود ؛ زيرا ابو حنيفه اگر چه نجاست آن را قبول دارد اما به نظر وي با ساييدن خشک شده آن، نجاست بر طرف مي شود ؛ و شافعي نيز آن را پاک مي داند ؛ اما نظري که از مالک نقل شده است که او آن را نجس مي داند و در مورد آن شستن را لازم مي داند نيز موافق با نظر شيعه نيست ؛ زيرا او در هيچ يک از نجاسات شستن را واجب نمي داند ؛ بلکه شستن را مستحب مي داند ؛ اما شيعه شستن آن را واجب مي دانند ؛ و ما بحث رادر اين مساله در مسائل خلاف آورده و نظر مخالفين را با ادله کافي رد کرده ايم ؛ و از آن جمله آيه قرآن است که مي فرمايد :
بر شما از آسمان آبي فرو فرستاديم تا شما را بدان پاک گردانيم و از شما پليدي شيطان را ببريم.
و در تفسير اين آيه روايت شده است که مقصود خداوند از اين آيه اثر احتلام ( مني ) است.
روايت اشاره شده در کلام ايشان در کتب اهل سنت از جمله کتاب ذيل آمده است :
أحكام القرآن ( للجصاص ) : ج 3 ص 46.
-----------------------------------
پرسش گر : ولایت
منبع : www.alsoal.ir