عبد الله بن عبد المطلب، مادرش: «فاطمه» دختر «عمرو بن عائذ بن عمران ابن مخزوم» است، يکي از پنج فاطمه اي که در نسب رسول خدا بوده اند (1). «أبو طالب» و «زبير بن عبد المطلب» و پنج نفر از دختران «عبد المطلب» جز «صفيه» مادر «زبير» از همين بانو تولد يافته اند، کنيه «عبد الله» را: «أبو قشم» و «أبو محمد» و «ابو احمد» و لقبش را: «ذبيح» نوشته اند.

«عبد الله» پدر رسول خدا در بيست و پنج سالگي، در مدينه نزد دائي هاي پدرش طايفه «بني النجار» در خانه اي معروف به «دار النابغه» وفات کرد (2) به قول مشهور، وفات وي پيش از ميلاد رسول خدا روي داد، اما يعقوبي همين قول مشهور را خلاف اجماع گفته، و به موجب روايتي از «جعفر بن محمد» عليهما السلام، وفات او را دو ماه پس از ولادت رسول خدا دانسته (3) و سپس قول يک سال پس از ميلاد را هم از کساني نقل کرده است: قول 28 ماه پس از ميلاد و قول هفت ماه پس از ميلاد هم نقل شده است (4).
علت وفات عبد الله را در مدينه چنين نوشته اند که براي تجارت با کاروان قريش رهسپار شام شد، و در بازگشتن از شام در اثر بيماري، در مدينه در ميان «بني عدي بن النجار» توقف کرد، يک ماه بستري بود، و چون کاروان قريش به مکه رفتند و «عبد المطلب» از حال وي جويا شد، بزرگترين فرزند خود حارث را نزد وي به مدينه فرستاد، اما هنگامي «حارث» به مدينه رسيد که «عبد الله» وفات کرده بود.
به قول واقدي: از «عبد الله» کنيزي به نام «أم ايمن» و پنج شتر و يک گله گوسفند و به قول ابن اثير: شمشيري کهن و پولي نيز به جاي ماند که رسول خدا آنها را ارث برد (5).
منابع مقاله:
تاريخ پيامبر اسلام، آيتي، محمد ابراهيم؛

___________________________________
1 ر.ک: ترجمه تاريخ يعقوبي، ج 1، ص 520 و الکامل، ج 2، ص .22
2 و نيز در همان دار نابغه جعدي دفن شد (الکامل) .
3 کليني نيز همين قول را اختيار کرده است (ر.ک: اصول کافي، ج 1، ص 439) .
4 اسد الغابة، ج 1، ص 13، و بحار الانوار، ج 15، ص 125، به علاوه مسعودي قول يک ماه پس از ميلاد و سال دوم ميلاد را نيز نقل کرده است (التنبيه و الاشراف ص 196) .
5 ر.ک: بحار، ج 15، ص 125، اسد الغابة، ج 1، ص .14