انتظام كاشمرى - واعظ - نقل مى‏كند كه به خدمت حاج شيخ حسنعلى اصفهانى عرض كردم: دستورى مرحمت فرما كه توفيق تهجد پيدا كنم و گشايشى در كارم حاصل شود.
ايشان فرمودند: هر صبح، از تلاوت قرآن مجيد مخصوصاً »سوره يس« غفلت منما، ان شاء اللَّه توفيق نصيب خواهد شد.
به كاشمر بازگشتم و هر روز صبح در حين راه رفتن به قرائت سوره ياسين مداومت مى‏كردم، اما نتيجه‏اى به دست نمى‏آمد.
سال ديگر در ايام عيد به مشهد مشرف شدم و در يك شب بارانى براى اصلاح كارى به خانه يكى از علماى شهر رفتم، چون در آن شب، آقا بيرون نيامده بود، دست خالى بيرون آمدم و انديشيدم خوب
است به خدمت حاج شيخ حسنعلى شرفياب شوم و از عدم حصول نتيجه، او را آگاهى دهم. با اين فكر به منزل حاج شيخ آمدم، ديدم كه جماعتى در اطاق هستند و درب بسته است و ايشان، مشغول
گفتار و موعظه هستند با خود گفتم: اگر در اين حال به اطاق روم ممكن است كه جايى براى نشستن من نباشد وديگر آن كه شايد سخن حضرت شيخ به سبب ورود من به اطاق، قطع شود.
از اين رو بود كه پشت درب نشستم و به سخنان ايشان گوش دادم، تا مجلس تمام شود و به حضورش شرفياب شوم. همين زمان، ناگاه شنيدم كه حاج شيخ موضوع فرمايشات خود را تغيير دادند و
فرمودند: برخى از من دعاى توفيق سحرى و گشايش امور مى‏خواهند، دستور مى‏دهم كه قرآن تلاوت كنند ليكن به جاى آنكه رو به قبله و در حال توجه به قرائت قرآن پردازند، در حال راه رفتن سوره ياسين
مى‏خوانند و بعد به قصد گله مى‏آيند كه از دستور من حاصلى نگرفته‏اند.
تازه در شب بارانى ابتدا، به منظور انجام كار دنيايى خود، به در خانه ديگران مى‏روند و چون به مقصد نمى‏رسند، به فكر آخرت افتاده، سرى هم به منزل ما مى‏زنند، اين كه شرط انصاف نيست، خوب است
بروند و هر بامداد روبه قبله با توجه و تدبر و نه به لقلقه لسان، به تلاوت كلام اللَّه پردازند، آنگاه اگر مقصودشان حاصل نشد گله‏مند گردند.
و پس از اين سخنان باز به موضوع اصلى سخن خود پرداختند!!(50)
_________________________________________________
50) داستانهايى از قرآن: ج1، ص82.