پروانه ديده ايد چه زيباست؟ رقص پروازش زيباتر است. نقش بالهاى پروانه يكسان نيست؛ ولى قلم طبيعت در طراحى هر دو بال، به يك اندازه از معدن سليقه و ظرافت مايه گذارده است.
پروانه با يك بال به همان اندازه ناتوان است كه پروانه بىبال؛ و به همان اندازه از نعمت پرواز محروم.
ايران امروز چون پروانه است؛ براى پرواز، به دو بال طلب و دانش توأمان نيازمند است. طلبه، با دستان طلب، همان را مىجويد كه دانشجو با قدرت دانش در طلب آن است؛ دستان طلب، با قدرت دانش به هدف مىرسد. و قدرت دانش نيز در دستان طلب هدايت. كافى است اين دو مفهوم، دو سر رشته اتحاد را بگيرند تا دشوارترين قضاياى ممكن را حل كنند؛ تا دورترين ستاره هاى درخشندگى را رصد كنند.
ايران با يك بال، پروانه نيست.
ايران بدون پرواز، ايران نيست.
اشارات :: آذر 1386، شماره 103
فاطمه سادات احمدى ميانكوهى