فصل یازدهم : در فضیلت خضاب کردن مردان و زنان

(زمان خواندن: 3 - 5 دقیقه)

بدانکه مردانراحضاب موى سر و ریش سنت مؤ کد است و زنان را خضاب موى سر ودسـت و پـا سـنـت اسـت و مـردانرا خضاب دست و پا کراهت دارد مگر اندک رنگى که بعد از نـوره بـر جـمیع بدن سنت است حنا مالیدن از آن رنگ در دست بماند که رنگ ناخن بسرخى مـایـل شـود چـنـانـچـه بـسـنـدهـاى مـعـتـبـر از حـضـرت رسالت صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقولستکه چهار چیز است که از سنتهاى پیغمبرانست بوى خوش کردن و نزدیکى بزنان و مسواک کردن و خضاب کردن بحنا.
در حـدیـث دیـگـر از آنحضرت منقولستکه یکدرهم در خضاب صرف شود بهتر است از هزار درهـم کـه در راه خـدا صـرف نمایند و در آن چهارده خصلت هست باد را از گوش دور میکند و غبار را از چشم بر طرف میکند و چشم را جلا میدهد و بینى را نرم میکند و دهانرا خوشبو میکند وبـن دنـدانـرا مـحـکـم مـیـکـند و گندزیز بغل را دفع میکند و گم میکند وسوسه شیطانرا و مـلائکـه بسبب آن شاد میشوند و سبب خواشحالى مؤ منان و خشم کافران میشود و زینت است و بوى خوش است و موجب خلاصى از عذاب قبر مى شود ونکیر ومنکر شرم میکنند از آن .
در حدیث دیگر فرمود که موى سفید خود را رنگ کنید و شبیه مشوید بیهودان و حسن بن جهم گـفـت کـه بـخـدمت حضرت امام رضا علیه السلام رفتم دیدم آنحضرت خضاب ریش برنگ سـیـاه کـرده بـودنـد پـس فـرمـود کـه در خـضاب کردن اجر عظیم هست و خود را ساختن موجب زیـادتى عفت زنان است و جمعى از زنان دست از عفت برداشتند بسبب این که شوهران ایشان خـود را براى ایشان نمى آراستند عرض کرد که بما رسیده است که حنا موى سفید را زیاد میکند حضرت فرمود که موى سفید خود زیاد میشود بى حنا.
در حـدیـث دیـگـر مـنـقـول اسـت کـه شـخـصـى بـخـدمـت حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـلیـه وآله وسـلّم آمـد حـضرت نظر کرد دید موى سفید در ریش او بهم رسیده است فرمود که این موى سفید نور است پس فرمود که هر که در اسلام یکموى سفید در ریـش او بـهـم رسـد از بـراى او نـورى بـاشد درقیامت پس آنشخص بحنا خضاب کرد و بـنـزد آنـحـضـرت آمد فرمود که هم نور است و هم اسلام پس رفت و خضاب سیاه کرد و آمد فـرمـود نـور اسـت و اسـلام اسـت و ایمان است و محبوب میگرداند بسوى زنان و خوف وبیم میافکند در دل کافران .
در حدیث معتبر منقول است که گروهى بخدمت حضرت امام حسین علیه السلام آمدند دیدند که آنـحـضـرت بـسـیـاهـى حـضـاب کـرده اسـت در ایـن بـاب از آن حـضـرت سئوال کردند دست را بر ریش خود گذاشته و فرمودند که امر کرد رسولخدا صلّى اللّه عـلیـه وآله وسـلّم در یکى از جنگها که مسلمانان بسیاهى خضاب کنند تا باعث غلبه ایشان شود بر کافران .
در حدیث حسن منقول است که از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند که حضاب سر وریش آیـا سـنـت اسـت فـرمـود کـه بـلى حـضـرت امـیـرالمـؤ مـنـیـن عـلیـه السلام براى آن خضاب نـمـیـفـرمـودند که حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم فرموده بود که یا على موى ریـش تو از خون سرت خضاب خواهد شد انتظار آن خضاب میکشید و حضرت امام حسین علیه السلام و حضرت امام محمد باقر علیه السلام هر دو خضاب مى کردند.
در حـدیـث دیـگـر مـنـقـول اسـت که حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود که من براى آن خـضـاب نـمـیـکـنـم کـه هـنـوز صـاحـب تـعـزیـه ام در وفـات جـنـاب رسول .
در احـادیـت بـسـیـار مـنـقـول اسـت کـه حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـلیه وآله وسلّم خضاب میفرمودند.
در حـدیـث مـعـتـبـر منقول است که حضرت صادق علیه السلام نظر کردند بمردیکه از حمام بیرون آمده بود و دستهایش را حنا بسته بود حضرت فرمود که آیا تو را خوش میآید که خـدا تـورا چـنـیـن خـلق کـنـد گـفـت نـه واللّه ولیـکـن خـبـر بـمـا رسـیـده اسـت کـه هـر کـه داخـل حـمـام شـود بـایـد کـه اثـر حـمـام بـر او دیده شود یعنى حنا حضرت فرمود که غلط فـهـمـیـده بـلکـه مـراد آنـسـتـکـه چـون سلامت از حمام بدر آید بشکر این نعمت دو رکعت نماز بگذارد.
در حدیث حسن منقولستکه حضرت صادق علیه السلام فرمودند که از جمله علامات بدى که در آخـرالزمـان ظـاهـر شود آنستکه آثار زنان در مردان فرزندان عباس ظاهر شود و خضاب کـنـنـد و خـود را مـشاطه گى کنند بروش زنان و ظاهر آنستکه مراد خضاب دست و پا باشد زیرا که خضاب سر و ریش سنت است و از علامات مردان است .
در حـدیـث مـعـتـبـر مـنقول است از آنحضرت که باکى نیست در حمام خلوق بدست و پا بمالد بجهة ترکهائیکه در دست بهم میرسد از بابت دوا اما خوشم نمیآید که همیشه این کار کند و خلوق بوى خوشى بوده است که زعفران داشته است و رنگ از آن در بدن میمانده است .
در حـدیـث دیگر از ابى الصبا منقول است که اثر حنا در دست حضرت امام محمد باقر علیه السـلام دیـدم یـعـنـى اثر ضعیفى که از حنا مالیدن بعد از دارو میماند چنانچه بعد از این مذکور خواهد شد.
در حـدیـث مـعـتـبـر از حـضـرت صـادق عـلیـه السـلام مـنـقـول اسـت که سزاوار نیست زنرا که دستش را از حضاب خالى گذارد اگر چه بمالیدن حـنـا بـاشـد هـر چـنـد کـه پـیـر بـاشـد و فـرمـود کـه امـر کـرد رسـول خـدا صـلّى اللّه عـلیـه وآله وسـلّم زنـان شـوهـر دارو بـى شـوهـر را بـخـضاب اما شوهردار براى شوهرش اما بى شوهر براى آنکه دستش بدست مردان نماند.