و الجهاد عزا للاسلام (و ذلا لاهل الكفر و النفاق). و براى عزت و سربلندى اسلام (و خوارى و سرافكندگى كفر و نفاق) جهاد را (قرار داد).
در توضيح اين قسمت، به سخن على عليه السلام در توصيف مجاهدان راه حق و آثار و بركات جهاد در راه خدا و فرجام شوم ترك آن، بسنده مى كنيم:
ان الجهاد باب من ابواب الجنة فتحه الله لخاصة اوليائه و هو لباس التقوى و درع الله الحصينة و جنته الوثيقة. فمن تركه رغبة عنه البسه الله ثوب الذل و شملة البلاء. و ديث بالصغار و القماءة و ضرب على قلبه بالاسداد و اديل الحق منه بتضييع الجهاد و سيم الخسف و منع النصف. [نهج البلاغه، ترجمه ى شهيدى، خطبه ى 27.]
جهاد، درى از درهاى بهشت است كه خدا به روى گزيده ى دوستان خود گشوده، و جامه ى تقواست كه بر تن آنان، پوشيده است؛ زره استوار الهى است كه آسيب نبيند؛ و سپر محكم اوست كه تير در آن ننشيند. هر كه جهاد را واگذارد و ناخوشايند دارد، خدا جامه ى خوارى بر تن او پوشاند و فوج بلا بر سرش كشاند و در زبونى و فرومايگى بماند. دل او در پرده هاى گمراهى نهان، و حق از او رويگردان است. به خوارى محكوم و از عدالت، محروم است.