وَاعْلَمْ أَنَّكَ إِنَّما خُلِقْتَ للآخِرَةِ لا لِلدُّنْيا ، وَلِلْفَناءِ لا لِلْبَقاءِ ، وَلِلْمَوْتِ لا لِلْحَياةِ ، وَأَنَّكَ فِي مَنْزِلِ[1] قُلْعَةٍ ، وَدارِ بُلْغَةٍ ، وَطَرِيقٍ إِلى الاْخِرَةِ ، وَأَنَّكَ طَرِيدُ الْمَوْتِ الَّذي لا يَنْجُو مِنْهُ هارِبُهُ ، وَلا يَفُوتُهُ طَالِبُهُ وَلابُدَّ أَنَّهُ مُدْرِكُهُ ، فَكُنْ مِنْهُ عَلى حَذَرِ أَنْ يُدْرِكَكَ وَأَنْتَ عَلى حالٍ سَيِّئَةٍ قَدْ كُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَكَ مِنْها بِالتَّوْبَةِ فَيَحُولَ بَيْنَكَ وَبَيْنَ ذلِكَ‏فَإِذا أَنْتَ قَدْ أَهْلَكْتَ نَفْسَكَ .
يا بُنَيَّ ، أَكْثِرْ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ وَذِكْرِ ما تَهْجُمُ عَلَيْهِ ، وَتُفْضِي بَعْدَ الْمَوْتِ إِليْهِ ، حَتّى يَأْتِيَكَ وَقَدْ أَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَكَ ، وَ شَدَدْتَ لَهُ أَزْرَكَ ، وَلا يَأْتِيَكَ بَغْتَةً فَيَبْهَرَكَ .
وبدان كه براى آخرت آفريده شده‏اى ، نه براى دنيا . براى فانى شدن به وجود آمده‏اى ، نه مانا ماندن . و بدان تو در منزلى هستى كه هر لحظه از آن كوچ خواهى كرد و در سراى موقتى زندگى مى‏كنى كه ناگزير از آن سرا به سراى ديگر مى‏روى ، و در محلى قرار دارى كه راهى است به سوى آخرت . تو به منزله شكارى هستى كه از مقابل شكارچى مى‏گريزد ، امّا از دست اين شكارچى كسى رهايى نمى‏يابد . پس از مرگ بترس . نكند زمانى تو را در بر گيرد كه در حال گناه ، يا در انتظار توبه كردن باشى و بين تو و توبه‏ات فاصله اندازد ، كه در اين حال خود را تباه كرده‏اى .
پسرم بيشتر به ياد مرگ و پى‏آمدهاى آن باش ، كه ناگهان پس از مرگ با آنها درگير مى‏شوى . زمان ملاقات با مرگ از هر نظر آماده باش . نيروى خود را افزون كن و كمر همّت را ببند ، تا بر تو چيره نشود .
-----------------------------------------
[1] .  ص : وأنك فى قلعه .