52     «فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ»
53     «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ»

ترجمه:
52. در اين دو جنّت از هر قسم ميوه‏ها دو نحوه است[1].
 
تفسير:
[ميوه‏هاى بهشتى]
بعضى گفتند: مراد رطب و يابس است كه هر دو قسم در طعم و عطر شبيه
يكديگرند[2] و بعضى گفتند: مراد فواكه معروفه در دنيا و شبيه آن‏ها كه در دنيا
نبوده[3].
اقول: مفاد آيؤ شريفه اينكه هر ميوؤ بهشت دو نحوه است. در اسم يك اسم است،
ولكن در طعم و بو و ساير خصوصيّاتش مختلف است.
*    *    *


[1] .  ترجمه ديگر: در آن دو باغ از هر ميوه‏اى دو گونه است52 پس كدام يك از نعمت‏هاى
پروردگارتان را منكريد؟53
 
[2] .  ر.ك: تفسير سمعانى: ج5، ص334؛ تفسير بغوى: ج4، ص274؛ مجمع البيان: ج9، ص314 و زاد المسير: ج7، ص267.
 
[3] .  همان .