Öyüd-Nəsihət-Rəvayət
Allahın kəndiri, Allahın əli, Allahın çubuğu
- Ətraflı
- Baxış sayı: 354
Allahın nemətlər sərdiyi süfrəyə nə üçün həsəd edirsən?
Bir kişi bağa girib xurma ağacını bərk silkələyir, onun xurmasını yerə tökərək yeyir və toplayırdı. Birdən bağın sahibi gəlib dedi: - Axmaq insan! Niyə belə edirsən? Oğru dedi: - Nə eybi var? Allahın bəndəsi, Allahın bağında, Allahın ona ruzi etdiyi xurmasından yeyir və aparır. Allahın nemətlər sərdiyi süfrəyə nə üçün həsəd edirsən?
Bağın sahibi qulamını çağırıb dedi: - Qulam, o kəndiri gətir, bunun cavabını verim. Sonra oğrunu tutub bərk-bərk ağaca bağladılar və bir çubuq götürərək, onun ayaqlarına və arxasına vurmağa başladılar. Oğru qışqırmağa başladı: - Allahdan utan! Məni niyə vurursan?! Bağ sahibi dedi: - Bu, Allahın bəndəsi, Allahın çubuğu ilə, Allahın bəndəsini vurur. Mənim bir iradəm yoxdur. İş və iradə Allahındır.
Cəbrə inanclı olan oğru dedi: - Mən cəbrə etiqadımı tərk etdim. Sən düz deyirsən ey böyük insan. Dünyaya hakim cəbr deyil, ixtiyardır, ixtiyardır, ixtiyar.
(Red: Cəbrə etiqadı olan şəxslər, insanın bütün əməllərinin -istər günah istər savab- Allah tərəfidən iradə olunduğuna etiqad bəsləyirlər)
